«حقایق ماجرای عاشو را را بازیچه نباید قرار داد . هر کسی یک چیزی به آن اضافه بکند ، خرافه ای را به آن وصل بکند ، کارهای غیر معقول را به نام عزاداری انجام بدهد ، اینها نباید باشد ، اینها طرفداری از امام حسین (ع) نیست اینها . جهت گیری در عزاداری امام حسین ، جهت گیری به این نحو باید باشد  : گسترش ، تبیین ، بیان ، آگاه سازی ، محکم کردن ایمان مردم ، روح تدین را در مردم گسترش دادن ، روح شجاعت و غیرت دینی را در مردم زیاد کردن ، حالت بی تفاوتی و سکر و بی حالی را از مردم گرفتن ، اینهاست معنای قیام حسینی و بزرگداشت عزاداری امام حسین (ع) در زمان ما . »(مقام معظم رهبری )

یکی از آسیبهایی که در عزاداری های ما مشاهده می شود  ، تحریف است ، تحریف معنوی و تحریف لفظی .

استاد شهید مطهری درباره تحریفات عاشورا می‌نویسند: «متأسفانه این حادثه تاریخی در دست ما تحریف معنوی شده است و تحریف معنوی بسیار خطرناک‌تر از تحریف لفظی است. آنچه سبب شده است که این حادثه بزرگ برای ما از اثر و خاصیت بیفتد، تحریفات معنوی است نه تحریفات لفظی. یعنی اثر سوء تحریفات معنوی از تحریفات لفظی بیشتر است.» (مطهری، مرتضی، حماسه حسینی، صدرا ج1 ص59.)

تحریف لفظی آن است که ظاهر جمله‌ای را کم و زیاد کنند. مثلاً گفته شخصی را با کمی، زیادی یا کاستی در الفاظ و کلمات نقل کنند. و جمله‌ها را به نحوی پس و پیش کنند که در معنایش خللی ایجاد گردد.

اما تحریف معنوی این است که در الفاظ و کلمات تصرفی نمی‌شود بلکه به نحوی عبارت معنا می‌گردد که مطابق مقصود خواننده باشد نه مطابق مقصود گوینده یا نویسنده !

آیا قیام امام حسین (ع) برای این بود که ما پس از گذشته هزار سال بر سرو سینه بکوبیم ؟

امام حسین (ع) در بهبهه جنگ در ظهر عاشورا  نماز جماعت را برپا داشت ، ولی ما با برپایی دسته های عزاداری ، ساعت ها در خیابان ها قدم میزنیم  و سینه و زنجیر می زنیم  و اصلا متوجه نمی شویم که هنگام نماز است !!

بارها گفته اند که گریه برای امام حسین (ع) برتر است از بر سر و سینه کوفتن .

یکی از پایه های اسلام و شیعه واقعه عاشورا ، محرم ، عزاداری و شهادت طلبی است . این را دشمنان هم فهمیده اند . و برای آن یک راه حل ساده اندیشیده اند ، که متاسفانه ما نیز ناخواسته در اکثر هیئت های مذهبی خود را آنرا  اجرا می کنیم . و آن هم چیزی نیست جز (حذف سخنرانی از عزاداری های محرم ) ! آن ها می گویند که بگذارید جوانان در هیئت ها بر سر و سینه خود بزنند اما ندانند چرا این کار را می کنند . ندانند امام حسین (ع) برای چه قیام  کرد . و تمام اینها در سخنرانی ها منتقل می شود ، پس باید سخنرانی ها را از این محافل حذف کرد .

یکی دیگر از این آسیبها  ، (قمه زنی ) است . چرا باید کاری را انجام دهیم که با پخش این فیلم ها در کانال های ماهواره ای اسلام را خشن جلوه می دهند . و می گویند این است اسلا م و تروریست !

مردی با ذکر مقدس یا حسین ، یک قمه به خود می زند و یک قمه به فرزند کوچکش ! آیا این است معنای قیام امام حسین (ع) ؟  در دین اسلام آسیب رساندن به خود حرام است .

یا می آییم دسته به راه می اندازیم . مردم برای دیدن آن دسته ها به خیابان ها می آیند . اینجا دو مفسده موجود است . یکی مزاحمت برای دیگران (اتومبیل سواران ) که به هر دلیلی می خواهند در خیابان تردد کنند و دسته ها راه را بسته اند و مزاحم انها می شوند . و دیگری چشم چرانی عده ای (نه همه ی عزاداران ) که به بهانه عزاداری در دسته ها وارد شده اند و چشمانشان به ناموس مردم است .

یکی دیگر از آسیب ها ، بدعت ها هستند . یکی از این بدعت ها ، علم های اهنی بزرگی است که در جلوی دسته ها حرکت می کند . کجا آمده است که حضرت ابوالفضل چنین علمی داشته ؟؟؟ آن حضرت فقط یک پرچم در دست داشته که به او «علمدار » می گویند . این علم ها تا کنون بار ها و بارها خسارات جانی و مالی به بار آورده است .

یک بدعت دیگر  برهنه شدن در هنگام سینه زنی است . اگر ما اعتقاد داریم که حضرت صاحب الزمان (عج) در مراسمات ما حضور دارند ، لذا به احترام ایشان هم شده ، نباید این کار را انجام داد .

یکی دیگر از گناهان کبیره ای که در مراسمات مذهبی ما - که مثلا برای ثواب است - انجام می شود ، غیبت است .

اما دیگر آسیب هایی عزاداری ها ، در مداحی ها و ذکر مصیبت هاست .

مانند دروغ و ارائه مطالب خلف واقع  . طبق احادیث و روایات و آیات قر آن کریم  دروغ از گناهان کبیره است . این حرف هم درست نیست که چون هدف مقدس است، پس از هر وسیله حتی دروغ می‌توان استفاده کرد .

دروغ هایی مانند  : «دد کسانی که با امام جنگیدند 600000 نفر سواره بودند و یک میلیون نفر پیاده. در حالی که به نص تاریخ عدد لشکر یزید بین 30 الی 80 هزار نفر بوده است.» یا «امام 300000 نفر را کشت و حضرت ابوالفضل 250000 نفر را.» یا «آمدن حضرت زینب (س) به قتل‌گاه بر بالین امام و مشاهده لحظات جان دادن امام» که در بعضی از داحیها دیده می شود .

یکی دیگر از آسیبهای مداحی ها «غلو » است .

قرآن کریم درباره غلو می‌فرماید: «یا اهل الکتاب لا تغلوا فی دینکم و لا تقولوا علی الله الا الحق.» ای اهل کتاب غلو در دین نکنید و بر خدا جز حق نگوئید.

غلو آن است که پیامبر (ص) یا ائمه علیهم السلام را از مرتبه مخلوق بودن بالاتر برده و در حد خدایی و مانند آن قرار دهند. مانند این اعتقاد که خلقت و آفرینش جهان به پیامبر و ائمه واگذار شده و آن بزرگواران روزی دهنده و تدبیر کننده امور عالم هستند.

 نمونه هایی از غلو در مداحی ها :

« حیدر خالق ارض و سمایی حیدر                  حیدر روزی ده ما سوایی حیدر»

یا «لا اله الا فاطـمه، لا اله الا الزهرا »

یکی دیگر از این آسیبها  (مطالب موهن و تحقیر آمیز)  یعنی استفاده از واژه‌ها و کلمات زشت و نازیبا است. که از ادب اسلامی بدور است. باید دانست که با توهین به دیگران و تحقیر خود امر ائمه که آن همه سفارش و تأکید شده است پاس داشته نمی‌شود .

نمونه هایی از این مورد :

«هرکه می‌خواد هرچه بگه                                 من سگ کوی زینبم»

«بگذار عالمیان طعنه زنندم گویم                       هرکه خود را سگ کوی تو نخواند آدم نیست»

مورد دیگر در مداحی ها این است که ، مداحی را با ساز و آواز اشتباه می گیرند و یا مداحی ها را بر اساس آهنگ های موسیقی های مبتذل می خوانند  . یا اینکه در مداحی ها فقط به ظاهر قضیه می پردازند و اصل ماجرا که همان برپایی نماز ، امر به معروف و نهی از منکر ، دوری از خفت و زاری ، ایستادگی در برابر ظلم وستم ، کمک رسانی به مظلوم و . . . است را از یاد می برند .

لذا از مداحان محترم و  گردانندگان محترم هیئات و مردم عزیز و مؤمن ایران اسلامی تقاضا داریم که به این مسائل توجه کنند .

به امید آنروزی که این مسائل نا گوار و در واقع ضد دینی از عزاداری های ما حذف شود .